Activist tot in de kist - maar je kunt niet zonder de beleidsmaker.

Dit interview is onderdeel van een project van het Groenpact Jongerenplatform. De jongeren van het platform zijn met hun inspirator in gesprek gegaan over inspireren, motiveren en verbinding maken. Lees de andere interviews op onze website.

Over de ontmoeting

Ida: “We ontmoetten elkaar tijdens dat event, en jij vond dat we misschien een parallel evenement op moesten zetten. Dat event staat nu voor oktober gepland: het World Youth Food Day. We hebben er soms bijna dagelijks contact over.”

Over elkaar

Ida: We hebben veel aan elkaar. Jij bent een zonnestraal, één brok positieve energie, een echte verbinder.”
Sarah: “En jij bent het geweten, de analytische, die de dingen in context ziet.”
Ida: “Ik werk vanuit de agro-ecologische gedachte – daarin is verzet tegen de industrie een gegeven. Maar dat woord verzet past minder bij jou. Jij werkt meer van binnenuit aan verandering.”

Over bruggen slaan

Sarah: Ik stap brutaal op mensen af, ik bevraag ze, ik kijk of ze bereid zijn om een open gesprek aan te gaan. Waar ik kansen zie, koppel ik mensen. Ik ken er veel, en ik zoek uit wie baat heeft bij samenwerking met wie. Mijn kracht ligt in de verbindingen die ik tussen mensen leg.”

Ida: Mijn manier om bruggen te slaan is juist door iemands werkwereld te leren kennen. Ik ben activist ‘tot in de kist’, maar ik heb gezien dat activisme niet zonder de wereld van beleidsmakers kan. Dus ik leer hun werkelijkheid kennen. En ik confronteer ambtenaren met hoe hun visie eruitziet voor iemand die buiten hun wereld staat: de activist, de boer, de jongere, de burger. En ten slotte ben ik aan het leren, hoe ik mijn idealisme vertaal naar concrete voorstellen - hoe ik ze ontwerp zodat ze in de beleidswereld passen.”

Over polarisatie

Ida: Polarisatie krijgt veel kritiek, maar dat is niet helemaal terecht. Met een gepolariseerd standpunt kun je je goed identificeren, het brengt mensen samen onder een vlag en zet aan tot actie.”
Sarah: “Het wordt gevaarlijk als twee polen niet meer samen zoeken naar een middenweg. Deze tijd kent een soort nieuwe retoriek: standpunt A en B zoeken niet meer naar C, maar blijven zichzelf alleen herhalen. Ik probeer daaraan voorbij te gaan door direct de pijn te benoemen die ons uiteen drijft. Dat opent de weg naar begrip.”

Ontwerp: Amy den Dekker

Over het moment van activist worden

Ida: “Vegetariër en daarna verganist worden was voor mij een eyeopener. Ineens besefte ik dat ik iets kon doen met mijn bezwaren tegen de bio-indsutrie. Mijn familie ging eerst niet mee, maar dat hoefde ook niet; ik kon het zelf gewoon doen.”
Sarah: Bij mij zat een onbehagen met het optimisme van mijn ouders en mijn omgeving er al van kleins af aan in. Ik vertrouwde het niet, de gedachte dat het allemaal wel goed komt. Op zeker moment gaf mijn vader me een rapport van de IPCC, de wetenschappelijke analyse van klimaatverandering. Zie je wel, dacht ik. Het komt níet vanzelf goed. Inmiddels is die gedachte breed overgenomen. In mijn bubbel is iederéén bang, maar ook daarbuiten voelen de meeste mensen zich ongemakkelijk, denk ik.”

Over machteloosheid

Sarah: “Ik kan wel overmand worden door de omvang van de crisis. Soms wil ik dan wegvluchten. Maar gelukkig heb ik mensen om me heen verzameld die me weer moed geven.”
Ida: Ik haal veel uit de woorden van Vananda Shiva, een Indiase activist: ‘Jij neemt de wereld niet op je schouders; de wereld draagt jóu.’ Ik besta niet zonder de aarde, dus ik heb de plicht iets te doen voor haar behoud. Tegelijk moet ik me niet inbeelden dat ik het alléén kan.”

Over het Jongerenplatform

Ida: Een grote meerwaarde van het platform is dat het omarmd is door het ministerie van Landbouw. Veel andere initiatieven door jongeren worden genegeerd. Ambtenaren zeggen dan: ‘Doe je huiswerk beter, word eens concreet’. Dit Platform krijgt wél serieuze aandacht. Dat geeft ons ook een grote verantwoordelijkheid.”

Auteur: Boris de Jong

Fotograaf: Jonas Briels